Cropdag in Apeldoorn

Vandaag een heerlijke Cropdag (http://www.scrappoint.com/) in Apeldoorn gehad.
We waren met z'n 10-en en ik heb me daar weer goed vermaakt. Ze zorgen daar altijd wel dat we het goed naar onze zin hebben met een lunch, verloting en een goodiebag.
Na de zware operatie van mijn vader waar ze de galblaas weggehaald hebben met meer dan 100 steentjes, heeft mijn broer foto's daar foto's gemaakt en daarmee ben ik dan vandaag aan de slag gegaan om deze te kunnen scrappen.



Pa Kost is trouwens weer niet in orde, dit weer is slecht voor longpatienten en morgen gaan we weer de dokter bellen. Herstel na de operatie gaat voor hem ook moeizaam, hij is per slot van rekening ook geen 20 meer. Ik hoop dat hij toch weer gauw mag opknappen.

Ik heb ook nog een spread gemaakt, maar die moet ik deze week dan nog afmaken. Het was lekker iets meiden-achtig met foto's van Sylvia.
Ik heb trouwens een nieuwe lijn van My Little Yellow Bicycle Traveler ontdekt. Prachtig papier en hartstikke mooi om onze Amerika-vakantie van vorig jaar november nog te scrappen. Daar ben ik nog steeds niet aan toe gekomen, dus nu met het juiste papier gaat het eindelijk gebeuren.

Today I had a day cropping at my favorite store Scrappoint in Apeldoorn. We were with us 10 and we had a perfect day with a nice lunch, a lottery and a goodiebag.
After the surgery of my Dad where they removed the galblatter and more than 100 stones, my brother Herman made pictures and today I made a LO with it. My Dad isn't still feeling well. Recovery goes slowly and well he ain't 20 anymore. Tomorrow we will get help by the family-docter again, but I do hope he will be soon feeling better again.

Today I also made a spread, but I have to finish it this coming week. It is really a girly-thing with pictures of Sylvia.
By the way, I found the new line of My Little Yellow Bicycle named Traveler. It is wonderfull paper and it will be great to scrap our pictures from my America-holidays from last november.

Dat kost moeite!

Morgen is het al weer 7 maanden geleden dat Moeder overleed.
Wij hebben natuurlijk foto's van de dagen van voor het overlijden en de dagen er na. Ik wil dat gaan scrappen, maar wat kost dat een moeite zeg.
Met een schets van een forum ben ik aan de gang gegaan en onderstaand is dan het resultaat.

Na de begrafenis zijn wij 's middags met z'n allen weer naar de begraafplaats terug gegaan. De dag van de begrafenis is een indrukwekkende dag geweest, maar het was een dag vol zonnestralen. De tijd gaat snel en het blijft een raar en verdrietig gevoel dat ze er niet meer is, ook al weten we dat het goed is.
Deze foto is voor mij heel bijzonder omdat ik me hierbij zo realiseer dat Johan ook voor mij zo'n steun is. Dat geeft me zo'n apart gevoel, omdat ik denk dat mijn moeder eens dat gevoel ook met mij gehad zal hebben.

Tomorrow it is already 7 months ago my Mom passed away. Ofcourse we do have pictures of the days before she died and the days after. I like to scrap these pictures, but how difficult that is. With a sketch from a forum, this is the result.
After the funeral we all went back to the cemetery in the afternoon. That day was very impressive, but it has been a day with a lot of sunshine. Time goes fast, but it still is a strange and sad feeling she's not with us anymore, although we know it is alright.
This picture means a lot to me, because I do realise Johan is such a support to me. It gives me a special feeling, because I do think once my Mom did have the same feeling with me.

Meivakantie 2009

Aangezien Koninginnedag en 5 Mei gewoon erg gunstig vielen, hebben wij dit jaar er weer een korte vakantie van gemaakt.
In ieder geval wilden wij dit jaar naar Bergen-Belsen toe. Verder zouden we dan wel zien waar we terecht zouden komen aangezien wij op zaterdag 2 mei ook nog een feestje in Landgraaf (Limburg) hadden.
Donderdag 30 april zijn we in alle vroegte vertrokken om naar Duitsland te gaan. Aangezien wij een zoon hebben die bijzonder geïnteresseerd is in de 2e Wereldoorlog, is het ook niet zo gek dat wij dat dan eigenlijk ook zijn. Ons eerste doel was dan het concentratie-kamp Bergen-Belsen en Herman had ons verteld dat het een bijzonder monument was met een heel bijzonder documentatiecentrum.



Maar mensen toch, wat was dit indrukwekkend om dit een keer in het echt te zien en over de grond te lopen waar zoveel leed geweest is. Het is natuurlijk al vaker op televisie met documentaires geweest, maar wat een apart gevoel geeft het als je daar in zo’n filmzaal hebt gezeten en al die verschrikkelijke oorspronkelijke beelden ziet hoe het daar met de bevrijding gegaan is.


Vervolgens loop je uiteindelijk zelf dan daar rond met deze beelden eigenlijk nog voor ogen. Dan zie je daar al die immense massagraven, zodat je van alles goed doordrongen bent wat er zich daar in het verleden afgespeeld heeft.


We zijn later in het stadje Celle geweest wat daar vlak bij ligt en Willem had daar een aantal hotels opgezocht. Uiteindelijk hebben we daar alleen even wat gedronken. Misschien stom, maar ik wilde liever niet zo dicht in de buurt meer zijn en zijn we een stuk verder gaan rijden.
Uiteindelijk zijn we in een hotel terecht gekomen in Holzminden en hebben wij daar heerlijk gegeten. Ik heb daar ook als een blok geslapen en dat is dan ook geen wonder als je dan ook een hele fles wijn op hebt (ja ikke!).



De volgende dag zijn we weer naar het Zuiden getrokken. Wat we onderweg tegen kwamen en wat ons interessant leek hebben we kunnen bekijken. We wilden richting Rudesheim en Assmanshausen om daar een hotel te vinden, maar we kwamen er al gauw achter dat het daar 1 Mei was en dat betekende veel mensen die ook vrij hadden en dus ook volle hotels. We hebben alleen maar wat in Assmanshausen gedronken bij het hotel waar we jaren geleden met Atie en Eijbert een keer geweest zijn. Dat zal ongeveer een jaar of 28 geleden zijn en hmm volgens mij is het nu een seniorenhotel of zo, het interieur is volgens mij werkelijk geen spat veranderd.



We zijn toen de Rijn maar verder afgezakt, we hebben de Lorelei nog even bewonderd en zijn we na lang zoeken in Mayschloss beland. Bij een superhotel, dat kan ik je wel vertellen, maar wat was ik blij dat we uiteindelijk daar op zo’n laat tijdstip wel de laatste kamer hebben kunnen krijgen.


Na weer een heerlijk ontbijtbuffet, zijn we naar Remagen gegaan. Bij Remagen was ook weer een oorlogsmonument van een vrij ongeschonden brug, zodat de Geallieerden Duitsland in konden trekken. Uiteindelijk is de brug toch bezweken en is er nu in één van de brughoofden een museum gevestigd, wat voor mijn gevoel eigenlijk behoorlijk op de plaatselijke bevolking georiënteerd is. We hebben in ieder geval wel 2 mooie boekjes voor Johan op de kop kunnen tikken.


We zijn daarna doorgereisd naar Eygelshoven en Landgraaf in Limburg, daar hadden we een feestje van de 60ste verjaardag van de vrouw van Jo, een oude dienstkameraad van Willem. Er was daar een hotel voor ons geregeld en dat bleek dan een pension te zijn met gezamenlijk toilet en bad, dus iets anders dan we gewend zijn (tsja en wat zijn wij dan ook eigenlijk wel verwend zeg). Vanaf ’s middags hadden we dan feest en het was reuze gezellig. Ik weet niet eens precies meer hoe laat we weer in het pension waren. Willem en o.a. ook Eijbert en Rob zijn nog even de kroeg in gegaan, maar daar werd gerookt en ben ik maar het bed ingedoken. Maar ja, het was echt een uitgaansomgeving dus dat betekende voor mij een behoorlijk onrustige nacht. De volgende dag hebben we eerst met z’n allen ontbeten en zijn we uiteindelijk weer doorgetrokken richting het Zuiden. In de buurt van Noorbeek hebben we maar eerst even een heerlijk stukje Limburgse vlaai genuttigd. Verder via een tussenstop in Margraten, kwamen we onderweg in België wederom een aantal Amerikaanse militaire begraafplaatsen tegen zoals Henri-Chapelle waar we destijds met Johan ook al eens geweest waren. Vervolgens Neupre Condrox en het blijft ook daar altijd een heel indrukwekkend gezicht om al die plekken te zien waar zo velen begraven liggen.


Uiteindelijk zijn we via de Ardennen Luxemburg in getrokken en we hebben onderweg weer heel wat moois gezien. Het is echt een prachtige omgeving en we vonden een hotel in Wallendorf-pont. Achteraf blijkt dit een plaatsje te zijn waar Willem en zijn familie zo’n 40 jaar geleden ook in een huis gezeten hebben. Z’n moeder zal vast de foto’s wel weer opgezocht hebben, dus we kunnen dan wel even de foto’s gaan vergelijken of Willem het goed had.


Het hotel daar was weer prima en we hebben het meteen voor 2 nachten besproken. Dat scheelde weer zoeken voor de volgende dag en in Luxemburg is zat te beleven.
We hebben een soort kastelenroute gevolgd en we hebben toch heel wat moois gezien daar hoor, mooie groene omgeving met prachtige kastelen en ruines.



Vervolgens zijn we naar Luxemburg-stad geweest en hebben daar o.a. de Kazematten bezocht, een ondergrondse eeuwenoude verdedigingslinie. Hoe men daar toch kon verblijven zeg in die koude en vochtige omgeving en met al die trappen.


Na weer een heerlijk ontbijtbuffet zijn we dinsdag weer naar huis gereden, maar na al het mooie weer wat we gehad hebben, gingen we dan nu toch wel het slechtere weer tegemoet. Eerst nog langs Special Memories in Venlo, een scrapboekwinkel die nu ook gaat stoppen, dus ik heb een paar leuke dingen gekocht met een leuke korting.


We hebben een paar heerlijke dagen gehad, waarbij we veel gezien hebben en de tijd aan ons eigen hadden. In ieder geval voor herhaling vatbaar.

Veel liefs, Ria




Because of our Queensday and Victoryday close together, we were able to have a short vacation this year again.
We were planning to visit Bergen-Belsen, for the rest we would see where the car would bring us, because Mai 2nd we had to be in Landgraaf (Limburg). Thursday we left rather early to go to Germany. Because of having a son who is very interested in World War II it is not so strange we are too. Our first we were intended to go to Bergen-Belsen, the concentration-camp where Anne Frank was one of the victims and Herman told us there was a very interesting documentationcenter.
But people, how impressive it is to walk for real on soil where so many sorrow and pain has been. Ofcourse it has been seen on TV so often, but what a strange feeling seeing it on screen at the documentationcenter with all the pictures after the liberation and walking again afterwards seeing all the pictures before your eyes again. Seeing all the mass graves, so you really are impressed with knowing what happened there.
Later on we went to Celle, a place nearby where Willem looked for some hotels. But really I wanted to travel some further, at least not so close by.
We arrived at a hotel in Holzminden and we had a wonderfull dinner, I slept very well and no wonder after a whole bottle of white wine (yes me!!).
The next day we traveled southwards, seeing and doing things what seemed interesting for us. We wanted to go to Rudesheim and Assmanshausen, where we stayed about 28 years ago with my brother Eijbert and his wife Atie. But I do think this is a senior-hotel now, the inside was I think still the same like than. We went down to the Rhine, we admired the Lorelei and were searching for a hotel. But we forgot it was May 1st and many other German people had also a day off, so we were happy to have the last room at a hotel in Mayschloss and that was a superb hotel.
After a great breakfastbuffet we went to Remagen, with also a WWII-monument as the rather well-kept bridge where the allied people could cross over the Rhine. The bridge was damaged some days later also and at the bridgehead is a museum now, but as my feeling is rather orientated now at the German people themselves. Ofcourse we were able to find some books for Johan his bookcollection.
Later on we traveled to Eygelshoven and Landgraaf, because the lady of one of Willem his old armycomrads got her 60th birthday and we had a party overthere. They arranged a hotel, what became a pension with a bath and toilet all together, so different as we are used to (yes we are spoiled). In the afternoon and evening we had a wonderfull party and I’not sure at what time we were back again, the others went to the café but people were smoking there and so I went to bed. For me it was rather to noisy so I didn’t sleep so well. The next day we had a nice breakfast together and we drove on South again. In the neighbourhood of Noorbeek we had a yummie piece of Limburgse Vlaai (a pie) and with stops at Margraten and Henri-Chappele, Belgium with several WWII military Cemetary’s where we have been with Johan also before. We visited also Neupre Condrox and it stays impressive to see this all.
Through the Ardennes we went into Luxemburg and we did see so many wonderfull things again on our way again. It is a wonderfull nature and we arrived at Wallendorf-pont. It happened also to be a place where Willem and his family stayed about 40 years ago. For sure his mother will search for the pictures if something has been chanced at that time. We did have a nice hotel and we made reservations for 2 nights, so we didn’t have to look for the next day again. We followed a road with a Castle-tour and we did see so many great things with a wonderfull green envirement with castles and ruines. We also went to the city Luxemburg and saw by example the Kazematten, old barrachs under the ground from centuries ago. Unbelievable how people could stay there in that cold and wet area.
The next day after again a breakfastbuffet we went home and with all the nice weather we have had, we drove now into the rain again. We also went to a scrapbookstore Special Memories in Venlo, which is getting closed and I did get some nice things with a nice discount.
We have had some wonderfull days, we have seen a lot and we did have the time on our own. For sure to be repeaten another time again.
Lots of love, Ria

Wat een druk weekend!

Gisteren had ik een ontmoetingsdag van een scrapforum en dat was dit keer in Apeldoorn. Voor mij was het de eerste keer dat ik er bij was. Natuurlijk bij mijn favoriete winkel Scrappoint en ik heb een reuze dag gehad.
We waren met z'n elven en we hebben een watervalkaart gemaakt en een CD-boekje.
Ik heb natuurlijk ook weer wel wat leuke aankopen kunnen doen, want ze hadden weer erg leuk papier en tsja dan kan ik altijd wel een beetje hebberig worden. Ik denk dat ik eigenlijk blij mag wezen, dat er daar even een doos kwijt was met nog meer nieuwe spullen uit Amerika, want dat zou dan nog slechter voor mij geweest zijn. Ik kan natuurlijk altijd alles gebruiken en ik zie daar altijd weer mooie dingen. Deze week zouden ze ook al dat nieuws weer in de webwinkel gaan zetten en ja dan ga ik van de week in ieder geval wel even gluren. Aangezien ik nu ook niet meer in Apeldoorn werk, zal ik denk ik wat vaker op de zaterdagmiddag die kant op gaan. (http://www.scrappoint.com/index2.htm)

Verder zijn we vandaag er vroeg op pad gegaan om samen met mijn schoonmoeder naar de Keukenhof te gaan. Ik ben daar nog nooit geweest, maar wat is het daar toch mooi. Het was een mooie zonnige dag (met soms wel een fris windje) en tsjonge wat een volk liep daar toch rond en dan ook overal vandaan. Amerika, Japan, Duitsland en waar dan ook vandaan, kortom de Keukenhof is echt wel een publiekstrekker te noemen. Alles was prachtig in bloei en Ma van Sonnen heeft ook genoten. Het was ook zo ontzettend druk, zelfs om 3 uur gingen de mensen het park nog binnen. Het was eigenlijk allemaal te veel om te zien, want op een gegeven ogenblik wisten we het niet meer of we het nu wel of niet gezien hadden. Alles was zo mooi van kleur en al die schakeringen van geuren en kleuren, waren prachtig.
Later zijn we nog even in de omgeving nog een rondje wezen rijden, want op een gegeven ogenblik werd het geslenter ons te veel.
Het zal straks ook niet te lang meer duren, voordat ik deze voetjes ten ruste ga leggen.

Johan heeft ook zijn Propedeuse gehaald. Het was een allerlaatste herkansing van een tentamen en hoera hij heeft het gehaald. Tsja anders had hij van school gemoeten, dus dit was wel erg belangrijk te noemen.
Pa Kost knapt gelukkig ook weer op, na het verwijderen van een paar van zijn galstenen ging het erg goed met hem, maar ja de afgelopen week hebben we de dokter er weer bij moeten halen omdat hij het weer zo benauwd had. Dus weer extra Prednison en antibiotica en gelukkig, zo te horen knapt hij er weer van op.
Je ziet met de dag dat hier alles weer groener aan het worden is, dat heeft dus ook weer gevolgen voor alle pollen en alles wat er bij hoort. Dus ook al ben ik klaarblijkelijk niet meer allergisch, ik denk er toch last van te hebben. Ik ben weer snipverkouden en ik denk dat ik de komende week het ziekenhuis maar weer eens even op zal moeten bellen. We zijn trouwens alledrie hier weer aan het snotteren, dus ik hoop dat het gauw over zal gaan.

Groetjes, Ria


Yesterday I had a meeting from members of a scrapforum at my favorite store Scrappoint in Apeldoorn. We made a waterfall-card and a CD-booklet. I enjoyed myself very much and we had a lot of fun. And if I'm in that store I'm always getting so gready because thay have so many nice things. It was a good thing for me, they missed a box out of the States with many new products. But now I'm not working in Apeldoorn anymore, I have to make it a saturday-afternoon ritual for visiting that store once in a while.

Today Willem, his Mom and I went to the Keukenhof. That is a big park with in this period so many flowerbulbs, daffodils, tulips, hyacinths and so many other colorfull flowers. It was a great day. The park was very busy and full of people out of the States, Japan, Spain, Italy and so many different countries. But it has been wonderfull and my mother-in-law had also a perfect day. Because of all the walking we finally were happy to sit in the car again and we drove around the area there and it was a smashing colorfull world out there.

Johan does have his Propedeuse now and we are very happy with it. It was the last test and examiniation he had to do with a good result, otherwise he had to stop at that school and yeh what else by than.
My Dad was doing much better after removing a couple af gall-stones, but suddenly he had a lack of breath this week again, so he does have extra medicine like Antibiotics and Prednison again. Having him on the phone this evening, he was sounding much better again, so I'm very relieved again.
Outside everything is getting greener and greener, so also all the polls and stuff are around again. Although they told me I'm not allergic anymore, for sure it gives me troubles because I do have a bad health again with sneezing and troubled noise again. I think all three here in the house do have troubles with it nowadays, so for me I think I need to call the hospital to see the doctor again.
But I do hope it will be going better soon again.

Lots of love, Ria

Scrappen!

Eén van mijn favorieten dingen om te doen is scrappen.
Met fulltime werken, gezin, vader, schoonmoeder en computer is mijn tijd aardig besteed, dus ik probeer alle vrije tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Zelfs op bed liggen vind ik erg nuttig, want met het werken ben ik zo bijna 12 uur op een dag van huis af en val ik regelmatig op bed in slaap tijdens mijn TV-kijken bijvoorbeeld.
Vorige week zaterdag heb ik een cropdag gehad en ik ben zeer tevreden over mijn nieuwe LO's. Ik moet ze nog afmaken, dus die zie je een volgende keer.
Iets wat niet helemaal mijn ding is, is kaarten maken en toch vind ik het erg leuk om te doen, klinkt natuurlijk erg dubbel. Maar ik leer dan toch steeds weer nieuwe technieken die ik dan ook bij het scrappen kan gebruiken.
Woensdag 4 maart zijn Marjo en ik weer een workshop gaan volgen bij Scrappoint in Apeldoorn. Dat is dan toch ook wel mijn favoriete winkel hoor!
Het was een workshop VINTAGE kaarten maken en we hebben van harte gedistressed, geschuurd en oud gemaakt. Maar we hebben gewoon een erg leuke avond weer gehad en zie onderstaand het mooie resultaat.

One of my favourit thngs to do is scrapping.
With my fulltime job, family, father, mother-in-law and my computer, my time is well taken, so I try to use my spare time as good as possible. Even laying down on my bed is usefull, because with working Ï'm on my way daily for almost 12 hours away from home and if I'm watching TV on my bed, I regularly do fall asleep again.
Last saturday I've been on a crop and I'm really happy with my Layouts, but they are not really finished yet. So next time I'll show it again.
What isn't my thing is cardmaking, but I really like it also and it sounds contradictory I know. But I always do learn new technics and I can use that with my scrapping also.
Last wednesday March 4th, Marjo and I have been attending a workshop at Scrappoint in Apeldoorn. That's really my favorite scrapbookstore, I tell you that!
It was a workshop cardmaking VINTAGE cards and we have been distressing, sanding and making old. But we really did have had a great evening and below this you do see the results.

Happy birthday Herman

Ja ja, vandaag een broer die jarig is en die dan ook al weer 58 jaar geworden is. Waar blijft de tijd, want ja over 3 weekjes ben ik ook al aan de beurt en vraag ik me af of ik niet terug kan gaan tellen in leeftijd.
We hebben een heftige tijd achter de rug. Pa Kost had in het ziekenhuis medicijnen gekregen waar hij bijna dol van werd, maar is gelukkig nu met de nieuwe medicijnen van de huisarts weer een stuk beter in zijn doen. Zijn longen zullen altijd een probleem zijn en hij zal ook elke keer weer achteruit gaan, maar hij is weer in de kleren en kijkt weer anders tegen het leven aan.
Zondagavond is Willem niet lekker geworden en is in het ziekenhuis aan de hartbewaking beland. Allemachtig wat schrik je je dan weer wezenloos. Gelukkig bleken al de testen goed uit te vallen en heeft hij verder niets met zijn hart, maar iets met zijn maag. Hij heeft medicijnen gekregen, dan is het verder afwachten hoe het gaat en anders moet hij weer een ander traject in. Maar hij is gelukkig weer thuis en kan hij deze dagen even bijkomen.
Ik zelf ben al 3 maanden verkouden en heb ik gisteren bij de KNO-arts een Prednisonkuur gekregen. De hele boel was natuurlijk ontstoken, de tisseus zijn ook niet aan te slepen en heb ik me uiteindelijk ziek moeten melden. Vandaag ook te horen gekregen, dat ik ook verplicht een week ziek moet zijn. Uitzieken heet dat dus, want meestal ben ik van oh ik ben weer op de been, dan kan ik ook wel weer gaan werken. Maar ja, uitzieken is ook misschien wel eens een keer nodig en ik hoop dat de medicijnen ook goed z'n werk zullen doen ook al is Prednison een paardemiddel zoals ze zeggen.
Zo mijn blog is een beetje bijgewerkt en ga ik nu maar even niets doen.
Groetjes, Ria

Yes, today having a brother who is celebrating his 58th birthday. Time flies, because within 3 weeks i'm having my birthday also and I'm wondering if I can start counting backwards.
Time has been heavy these last weeks. My Dad did get for him some wrong medicine, which shocked him rather badly. Now with other medicine from the familydocter he is happily doing much better again, his lungs will always be a problem and he always will be worse after a stay in hospital, but he is now staying better in life again.
Last sunday Willem felt bad at his work and he went to the hospital. My goodness what a scray feeling is such a phonecall. Then he got on the Cardeology-department for a night and after several tests it showed his heart was fine. They told him it was coming from his stomach and he did get some medicine for it. We'll see how that works out. But'I'm very happy he is home again.
I'm already having a cold for several months and yesterday I had an appoinment in hospital. My sinus is completely infected, I'm running out of tissues and so I have for this coming 4 weeks a bunch of Prednison-pills. I'm also on sickleave now and I'm told to stay away from the office this whole week. I'm used to start working again always far to soon ofcourse, because I do think if I can work with my computer at home, I can also do that at the office. But they told me to take my time to get better and I do hope that will be very soon, because feeling so miserable isn't fun.
So my blog is written again and I'm going to do nothing again,
Love, Ria

Hoe veranderlijk kan alles toch zijn!

Ben net pas terug uit het ziekenhuis. Mijn vader heeft zwaar long-enfyseem COPD en is weer opgenomen. Dat zal weer een paar moeilijke dagen worden.
Vanmorgen was ik erg vroeg wakker en nu met alles van vanochtend, dan snap je wel hoe ik me nu voel.

Groetjes, Ria

I'm just back home from the hospital. My Dad has a bad COPD and has to stay in hospital again. There will be some tuff days again.
This morning I was awake so very early and with all this happening this morning, I'm sure you can figure out how I'm feeling right now.

Love, Ria

Pffft, februari alweer!

Ja en dan is het mijn bedoeling om elke week iets op mijn blog te schrijven, nu is het dus alweer februari en ben ik er vorige week helemaal niet aan toe gekomen.

Johan is vorige week weer thuis gekomen uit New York.
Hij heeft het heel erg goed naar zijn zin gehad, hij heeft heel veel gezien, maar was ontzettend moe.
Mijn boodschappenlijstje met scrapspulletjes heb ik weer terug gekregen (en ook mijn geld), want hij heeft geen winkel kunnen vinden. Verbazingwekkend, omdat scrappen één van de grootste hobby's in Amerika is, maar ja dan moet ik maar een andere manier vinden om wat zaken te bestellen, die ik hier dan nog nergens gezien heb.




Het griepvirus waart nog steeds rond, bij mijn broer is de hele familie ziek geweest en ook is de dokter deze week bij Pa geweest vanwege een beginnende longontsteking. Hij is echt heel ziek geweest, maar met antibiotica en Prednison heeft hij het nog thuis kunnen redden. Hij is nu nog wel erg benauwd, maar hij is het bed weer uit en heeft voor zijn doen toch een mager bekkie gekregen. Hij was in ieder geval blij, dat hij bretels had toen hij zich weer ging aankleden. Ik hoop dat het goed mag blijven gaan met hem.

De afgelopen week ben ik op het werk erg druk geweest.
We zijn met het kantoor verhuisd naar Amersfoort. Op zichzelf een mooi kantoor en we hebben ook weer een mooie ruimte gekregen. Vrijwel alles was vrijdag gewoon weer vlot uitgepakt en dat viel allemaal echt niet tegen. Maandagochtend komt de grote baas een toespraak houden en ik ben benieuwd hoe het allemaal verder zal gaan.

Gisteren samen met Marjo een leuke workshop gehad bij mijn favoriete winkel SCRAPPOINT in Apeldoorn. We hebben een heel leuk FAMILY-album gemaakt en daar wil ik familiefoto's in doen van onze laatste trip naar Amerika. Ik wil zien dat ik nog wat bladen er in kan toevoegen, ik heb zoals altijd natuurlijk veel foto's die ik er in wil doen, dus zodra het album helemaal gereed is dan zal ik ook daar de foto's op het blog plaatsen. Papier heb ik nog voldoende, maar ja net dat ene kleurtje inkt heb ik niet en ik wil het wel (bijna) perfect hebben, dus ik moet maar even zien of ik dat kleurtje kan vinden.
Eind februari en begin maart heb ik weer een workshop en daar kijk ik nu alweer naar uit.

Fijne dag vandaag.

Liefs, Ria


I am planning to write every week something on my blog, but it is February already again and I didn't manage it last week at all.
Johan came home last week from his trip to New York. It all went well, he was tired but satisfied. I gave him a list for buying some scrap-stuff for me, but he told me he couldn't find any scrapbookstore in New York. Amazing because scrapping is one of the big things in teh States. But he returned my lis (and my money) back, so I have to find another way to find my scrapthings again (and I'm sure I'll manage that).

The flu is still working around here. My brothers family all got sick last week and also with my Dad there was the docter in the house twice because of a starting lunginfection. With antibiotics and a higher dose of Prednison, he managed to stay at home instead of the hospital. He is out of bed now again, he really lost some weight and that is showing in his face. He also was happy to have some suspenders for his pants. I do hope it stays well with him.

Last week I've been very busy at my job. The office moved from Apeldoorn to Amersfoort. It is a nice space to work in and friday we unpacked it all again, it all didn't went too bad I think. This coming monday, the biggest boss is giving a speech and I'm curious how it all will go from than.

Yesterday I did have with my friend Marjo a very nice workshop at my favorite scrapstore SCRAPPOINT in Apeldoorn for making a FAMILY-album. This album is specially for my familypictures of our last trip to the States. I do need some extra pages, because I do have so many pictures ofcourse. I do have the matching paper, but I'm missing just that perfect color of ink, so I have to find that first.
At the end of February and the beginning of March I also do have two other workshops and I'm looking forwards to it.

Have a nice day today.

Lots of love, Ria

Vorige week een kaartje gemaakt voor een vriendin die het een beetje moeilijk heeft.
Ik zie altijd op het internet heel veel leuke kaartjes voorbij komen, maar ja zo creatief ben ik dan niet.
Ik ben meer met foto's bezig dan kaarten maken, maar ik vind het altijd wel leuk om te doen. Deze creativiteit, tsja dat had ik vroeger ook nooit gedacht dat ik zo kon freubelen.

Vandaag is Johan naar New York vertrokken.
Hij gaat een week met school weg en ze hebben een heel druk programma, zoals de bekende bezienswaardigheden van New York maar ook een excursie naar Washington, om zoals Opa Kost het zegt Obama een handje te schudden.
In de week dat Johan dus weg is, gaat Willem zijn kamer opknappen. Dus dat is nu dus van rennen en vliegen om er tegen aan te gaan, de vloerbedekking is er al uit en het behang is er al af. Willem en rustig aan doen, vergeet het maar.
Maar ja het is wel nodig, Willem heeft een hele week de tijd en heeft gelukkig ook een handje hulp van mijn broer.

Nog een fijn bericht dat Willem geslaagd was voor zijn BOA-examen van december, want als je al wat ouder (jaja en van de week jarig geweest) aan het worden bent dan gaat het toch allemaal al wel wat moeilijker en ook zijn reis naar Suriname kwam er net tussendoor. Het was dus echt een opluchting toen de afgelopen week het papiertje van geslaagd binnen kwam.

Donderdagavond was er een herdenkingsbijeenkomst op Sonnevanck, het verpleeghuis waar mijn moeder was. De namen van iedereen die in september, oktober en november overleden zijn werden genoemd. Het was een heel mooie bijeenkomst, maar ja ik word er nog steeds zo verdrietig van als ik aan mijn moeder denk die dan op 17 oktober overleden is.
Ach waar blijft de tijd, het is al meer dan 3 maanden geleden.
Vrijdag dan de dienst en begrafenis gehad van de schoonmoeder van mijn bowlingmaatje Vroukje. Haar schoonmoeder zat ook op Sonnevanck en wat zie je dan toch weer veel gelijkenissen hoe het met moeder allemaal was, ook de liederen in de dienst en dat brengt dan ook weer zo veel verdriet naar boven.

Ik probeer nog zelf een beetje op te knappen van een verkoudheid. Ik weet het de griep heerst, half Nederland is bijna ziek en ik heb ook ondanks mijn griepprik er wel een staartje van mee gekregen. Toch was de longarts van de week niet ontevreden over mij, dus wat nieuwe medicijnen er bij en we gaan gewoon door.
Ik hoor erg veel mensen om me heen dat die het te pakken hebben, dus iedereen die het nodig heeft beterschap en van mij de groetjes dan maar weer, Ria


Last week I made a card for a friend who is having a difficult time.
I always do see on Internet so many nice cards, but I'm not so creative I think. I do like scrapbooking more than cardmaking. But in real, I never knew I could be so creative anyway.

Today Johan left for New York.
He is going with his school for a week and they do have a very busy schedule, like the welknown tourist-things in New York, but they also do have a trip to Washington. Like Opa Kost says to shake hands with Obama.
During this week Willem is busy with Johan his room. So it means running and flying to finish it, the carpet is already out and also the wallpaper is gone. And Willem slowing down, forget it. But it was necessary, Willem has a whole week to do it by himself and with help from my brother.

Another nice thing! Willem got the results from his exam in december and does have his degree in BOA for his work again. Getting some older doesn't makes it always easier and also the trip in between his studies to Suriname was more difficult. So it was really a relieve when he did get the result last week.

Last thursday there was a memorialservice at Sonnevanck, the nursery where my mother stayed. Everybode who passed away in September, October and November was named and it was really impressive, but I'm still very sad as I think about my Mom who passed away October 17th.
Time goes so fast and it is really more than 3 months ago already.
Friday we did have the service and burrial of the mother-in-law of Vroukje, my bowlingteammate. Her mother-in-law was also living at Sonnevanck and you do see so many things which we experienced also with my Mom. Also the same songs and hymns, it brings the sadness on top again.

I'm trying to recover from a cold. There is an epidemic flu here in Holland and although my anti-flu-shot, I did get a piece from it also. But the lung-docter in hospital was satisfied with my condition, so some new medicine again and we are going on like always.
For anyone who is sick, get well soon and lots of love, Ria

Let the Sunshine in!!

Hallo allemaal,

Ik heb me er dan nu ook maar aan gewaagd om met een Blog te gaan starten.
Het zal in het begin natuurlijk wel heel simpel zijn, want ik zie altijd zoveel leuke blogs voorbij komen op de nieuwsgroepen.
Dus ik ga het verder even uitproberen en dan kom ik weer terug.

Groetjes, Ria


I also started a Blog. In the beginning it wil be simple, but I always do see many nice blogs on some of the newsgroups. So I'll try to figure it out and you'll see me soon again.
Because of my family in the States, I'll try to get it in Englisch written also.

Lots of love, Ria

David, Patricia, Sylvia, Grandma en Oma Ria in November 2008.

Ja, ik ben een klein beetje Oma.
Sylvia is de dochter van David en Valerie, geboren op 17 oktober 2008.
Zij is heel speciaal voor mij, Sylvia is het eerste kleinkind van mijn Amerikaanse zus Patricia en ook omdat zij geboren is op de dag dat mijn moeder overleden is.
Johan en ik zijn in November een paar dagen in Grand Rapids geweest en het was heel bijzonder.

Yes, I am also a kind of Oma.
Sylvia is the daughter of David and Valerie, born October 17th 2008.
She is very special for me, Sylvia is the first grandchild of my American sister Patricia and also because she is born on the day my mother passed away.
Johan and I have been in November for some days in Grand Rapids and it has been very special.