Weer thuis !!

Met een paar schitterende laatste dagen in Grand Rapids hebben we een heerlijke vakantie afgesloten. Zondag zijn we traditie getrouw met z’n allen ’s middags naar het Japanese Steakhouse Ichiban geweest. Voor een oppas voor Sylvia was gezorgd en wij hebben het daar weer geweldig gehad. Lekker eten en gewoon mooi gezelschap zo met z’n allen, op dat moment zagen we dan wel David voor de laatste keer en begon het afscheid nemen al weer. Maandag zou Valerie eerst een kerkbijeenkomst hebben en zouden wij op de 2 meiden passen, echter de bijeenkomst ging uiteindelijk niet door. Valerie is nog wel geweest, zodat wij ook van haar, Sylvia en Veda nog afscheid hebben kunnen nemen. Goh, hoe groot zullen ze nu weer zijn als we ze een volgende keer weer eens kunnen zien. Nadat we als lunch een heerlijke pizza gegeten hadden, zijn we naar Lowell gereden. Daar woont Deanna, de dochter van Patricia’s zuster Judy. Het was heel fijn om haar, Rob en de kinderen Abigail en Andrew weer eens te zien, want dat was werkelijk dan ook al 10 jaar geleden. Ze wonen bijna zo’n 2 uur rijden vanaf Grand Rapids. Patricia was eerder bij de Nederlandse winkel geweest en had beschuit, hagelslag, stroopwafels, gekleurde hagel en speculaasjes voor bij de thee meegenomen. Willem heeft ze geleerd hoe ze 2 speculaasjes met boter ertussen moeten eten, verder ook speculaasjes op witbrood en dat ging er allemaal echt wel in. Lea, een vriendinnetje van Abigail had de stroopwafels ontdekt, dus dat ging ook erg snel. Willem is later nog met deze 2 jongedames een eind wezen lopen om foto’s van de omgeving te maken, want rondom het huis ligt echt een bijzonder groot lap grond.
Zondagavond en maandagmorgen hadden we de koffers al gepakt. We moesten dinsdag dan ook al op tijd op het vliegveld zijn en het was weer een heel rare gewaarwording om al weer van iedereen afscheid te nemen. Greg was maandag al weer met werken begonnen, Brian is vast het bed weer ingedoken nadat we weg gegaan zijn en samen met Patricia hebben we nog een poosje op het vliegveld gezeten. Koffers inchecken ging gemakkelijk, de vlucht naar Atlanta ging prima en op het vliegveld van Atlanta hebben we een heel poosje moeten wachten voor onze volgende vlucht naar Amsterdam. Maar ja, wat eten en een berichtje geven naar huis via internet, verder gewoon even uitrusten en dan was het zover dat de laatste etappe aangebroken was. Naar huis! Ik heb de hele tijd aardig wat kunnen slapen, maar Willem heeft praktisch geen ook dicht gedaan, dus dat was wel heel vervelend. Woensdagochtend om iets over 8 kwamen we na een voorspoedige vlucht op Schiphol aan, waar Herman en Johan ons op kwamen halen. Tsjee, meer dan 4 weken vakantie en we hebben het geweldig gehad, maar dan ben je er toch uiteindelijk klaar voor om thuis te zijn. Maar ja, wat ziet het er hier dan klein uit, zoveel verkeer en alles gewoon weer heel Hollands.’s Avonds hadden we een heerlijk balletje gehakt met opgebakken aardappelen en sperziebonen. Ook het bruine sneetje brood smaakte weer verrukkelijk, in Amerika hebben we het heel goed gehad, maar daar eet je net zoals al die weken aan boord gewoon heel anders.
Het huis zag er prima uit, Johan had goed zijn best gedaan. Wat wel heel vervelend is gebleken, is dat mijn zere linkerschouder een slijmbeursontsteking bleek te zijn. Ik kon woensdagochtend meteen al bij de huisarts terecht en heb ik uiteindelijk een paar spuitjes gehad. Dat heeft gelukkig al heel goed geholpen en de rest moet dan met rust genezen.
Nu is het al weer vrijdag, Willem en Johan zijn met Herman naar de Landmachtdagen in Havelte en na een nacht met weinig slapen, ga ik nu maar weer wat met de foto’s aan de gang. We hebben er echt heel veel gemaakt, dus een leuke klus om ze te ordenen en gedeeltelijk te scrappen.

Groetjes, Ria


With some great last days in Grand Rapids our wonderful holiday has ended. Sunday in the afternoon we traditionally went all together to the Ichiban Japanese Steakhouse. There was for Sylvia a babysitter and we all did have a wonderfull time with good food and good company. At that time we saw David for the last time and it was strange starting to say goodbye already. At Monday Valerie would have a church meeting and we should babysit on the two girls, but the meeting was canceled. Valerie still came along, so we could say goodbye to her, Sylvia and Veda. Gosh, how grown they will be the next time when we can see them again. After a delicious lunch having a great pizza, we drove to Lowell. Deanna lives there, beeing a daughter of Patricia's sister Judy. It was very nice to see her, Rob and the children Abigail and Andrew again, because that was really already 10 years ago. They live almost 2 hours driving from Grand Rapids. Patricia had been previously to the Dutch store and had bought Dutch biscuits, chocolate sprinkles, stroopwafels, speculaasjes and colored fruit sprinkles for afternoon tea. Willem has taught them how to put 2 speculaasjes with butter in between to eat, even to go on just white bread with some butter and it seemed they liked it. Lea, a friend of Abigail had discovered the stroopwafels, so that package was going very fast. Willem went some later with these two young ladies for a walk to take pictures from the area, for around the house is really a very large piece of land.
That Sunday and Monday we had the suitcases mostly already packed. Tuesday we had to leave on time for the airport and it was again a very strange experience to say goodbye to everyone. At Monday Greg had already started working again, so we went with Patricia to the airport and we have been waiting there for a while. Luggage check in was rather easy, the flight to Atlanta was fine and at the airport of Atlanta, we had to wait a while for our next flight to Amsterdam. But yes, some food and some time for sending a message back home by Internet, simply just some rest and then the last flight going home was there. I have been sleeping very well on the plain, but Willem has practically not, so that was no fun for him. Wednesday morning we came on Schiphol Airport just about after 8, where Herman and Johan were waiting for us. Tsjee, more than four weeks vacation and we really have had a great time, but with the end in sight it is alright for coming home again. But then, what does it all looks small uphere, so much traffic and everything just very Dutch again. In the evening we had for dinner a lovely meatball, with baked potatoes and green beans. The dark wheat bread is tasting delicious again, in America it all has been very good and also the food on the ship, but food is very differently ofcourse.
The house looked fine, Johan had been very busy. What has proved to be very annoying for several days was my sore left shoulder and it turned to be bursitis. Wednesday morning shortly after coming home I was able to see the doctor very soon and I finally had a couple of shots. This has been fortunately helping very well until now and the rest should cure with rest. Now it's already Friday again, Willem and Johan are with Herman to the Army open house days in Havelte and after a night with some really little sleep I will start again with all the pictures to organize. We have really made a lot pictures, so there is a nice job to organize them and partly some scrapping again ofcourse.

Tsjee nog 2 dagen te gaan!!

Het is al weer een zondag hier en wat gaat het toch allemaal snel. We zijn al weer een week bij Patricia. Dinsdag vliegen we dan al weer naar huis en dan vind ik het ook al wel weer goed ook hoor. We zijn na een maand er dan denk ik ook wel weer aan toe om thuis in het eigen ritme te komen. We zijn zondag dan in Grand Rapids aangekomen en het was gewoon weer het gevoel van thuis komen. We hebben David, Valerie en de kinderen dan meteen kunnen ontmoeten en we hebben ze eigenlijk de rest van de week ook wel bijna elke dag kunnen zien. Maandag zijn we naar het VanAndel museum geweest en dinsdag zijn we voordat we naar Scottville gingen eerst naar het tuincentrum Flowerland geweest. Op 18 mei is Patricia namelijk jarig en hebben we haar wat kunnen verwennen met wat mooi plantenhangers en een prachtige seringenboom. Vorig jaar zei Pa dat ik voor planten en bloemen moest zorgen voor Patricia en Mam DeMeester, ik heb toen gezegd dat ik dat tijdens ons verblijf nu zou doen. Paps, je kunt tevreden zijn hoor! Ze hebben een mooi aandenken aan jullie gekregen, want ook voor Mam hebben we een paar prachtige rozenstruiken uitgezocht en ook zij was er reuze blij mee. De auto was werkelijk vol met bloemen en planten in allerlei geuren en kleuren. Onderweg zijn we bij David en Valerie langs geweest om Willem het huis nog te laten zien. Het is een prachtig huis in een afgelegen gebied, dat is iets wat soms niet altijd handig zal zijn, maar ze wonen er werkelijk prachtig. ’s Middags zijn we dan naar Scotville gegaan om Mam te ontmoeten en Suanne was daar ook al. Het was weer geweldig om Mam te zien, 82 jaar en op dat moment wel snipverkouden, maar heerlijk om ook daar weer thuis te komen. Er is over 2 weken een bepaald evenement voor de Kankerbestrijding om veel geld in te zamelen en dan loopt men op dat moment met bepaalde papieren zakken met een lichtje er in. Deze papieren zakken zijn allemaal versierd en beschreven met de naam van iemand die aan kanker overleden is. Dat is dus uit naam van Ray DeMeester, mijn Amerikaanse Dad. Het was een speciale gebeurtenis om op deze manier dan weer creatief bezig te zijn en hebben we echt wel weer schik gehad. ’s Avonds lagen er een paar heerlijke steaks op de grill en met Mams heerlijke aardappelsalade was het een waar feest. Het was dan ook werkelijk een feestdag omdat Patricia die dag 54 jaar geworden is en ook een verjaardagstaart was iets wat er natuurlijk bij hoorde.











Van Suanne hebben we een prachtige windhanger gekregen en daar waren we zeker erg blij mee.
Na het ontbijt zijn we nog naar het kerkhof geweest om een mooie plant bij Dad en Katie neer te zetten. Ook zijn we nog bij Eagle Express wezen kijken, Patricia haar broer Al had jammergenoeg een bespreking, dus die hebben we niet kunnen ontmoeten. Maar hij heeft daar prachtige trucks staan en tsja we hebben wel even gekeken of er misschien nog eentje open was. Dus even stiekem wat foto’s gemaakt.
’s Middags moesten we weer op tijd in Grand Rapids terug zijn, omdat Patricia dan de foodtruck had. Het is dan een vrachtwagen vol met allemaal voedsel wat aan de behoeftigen uitgedeeld kan worden, van aardappels tot appels, van melk tot brood en heel veel andere zaken. Zoiets wat bij ons dus georganiseerd is als een voedselbank. Greg moest ook even een poosje werken, Brian moest nog naar school, dus wij waren even op ons zelf aangewezen. Is ook echt niet erg en Willem is het gras gaan maaien. Dat is iets wat ook altijd standaard op het programma staat en het is echt een heel lap grasveld wat hier om het huis staat, dus Willem is er een heel poosje mee zoet geweest. En ja, wat heb ik toen gedaan? Dat weet ik dus eigenlijk niet eens meer. De volgende dag was het al weer donderdag, mijn grote dag was aangebroken want ik ging scrapshoppen. Lieve hemel, hier zijn toch mooie winkels hoor, maar om op 1 dag al die winkels te zien. Een hele klus, we hebben het gedaan, maar je weet op dat moment echt niet meer wat je hebben wil. Outlet, Michaels, Jo-Anns, Hobby Lobby en als laatste PAGES IN TIME.
Een geweldige winkel van ongeveer 3500 vierkante meters aan alleen maar scrapspullen. Ik heb me gewoon keurig gedragen, want wat ik gekocht heb, ja dat valt eigenlijk wel mee. Ik heb het wel eens meer gehad volgens mij, ik had eigenlijk wel wat meer papier willen hebben, echter dat is me nog al weer niet een gewicht om mee te nemen (er moet even goed al een pakketje naar huis gestuurd worden). Patricia was die dag de oppas voor Veda en de heren namen Sylvia onder hun hoede. Ze zijn naar de dierentuin geweest en ’s middags hebben ze de seringenboom een mooi plekje gegeven. Patricia heeft Sylvia en Veda weer naar David gebracht. Nadat Greg en Willem uitgespeeld waren met het vuurwerk en de oefeningen met de handgranaten, zijn er weer een paar lekkere steaks op de grill gegooid. Voor mij was het een heel drukke dag en ik was ’s avonds echt uitgeteld. De volgende dag zijn Greg en Willem naar David toe gegaan om daar zelf bier te gaan brouwen. Patricia, Valerie, Veda en ik zijn naar Holland, Michigan gegaan om daar Valerie's moeder en zusje te ontmoeten. Stephanie heeft een lief zoontje Dax, dat een week ouder is dan Veda. Maar je Dax te laat geboren en Veda veel te vroeg is een heel verschil. Het was echt gezellig en heel erg leuk om ze zien. ’s Avonds was er hier een pokergame, de heren hebben dan altijd reuze schik en ik ben maar beneden tv gaan kijken. Was toch ook wel leuk om nu al de laatste seizoensafleveringen van Ghost Whisperer en Medium te zien. Voor Willem was het pokeren ook op een gegeven ogenblik wel afgelopen, dan gaat het allemaal veel te snel en dan is het ook echt niet meer bij te houden. Gisteren 22 mei stonden er familiefoto’s op het programma. We zijn met z’n allen naar Steve Piedt gegaan, een thuisfotograaf met een studio en met zijn vrouw Barb en dochter Hannah, die hun uiterste best gedaan hebben om ons allemaal zo netjes mogelijk op de foto te zetten. Dat is natuurlijk een hele klus, vooral met de 2 kleintjes en ik ben reuze benieuwd hoe de foto’s zullen zijn. Daarna zijn David, Valerie en de kids naar huis gegaan. Wij hebben nog wat boodschappen gedaan en zijn we naar de Mongolian BBQ gegaan. Weer heerlijk gegeten en een heel leuk restaurant om het zo weer mee te maken. Vandaag is het al weer zondag 23 mei en is het even een uitslaapdagje. Voor mij natuurlijk niet, ben dus weer best vroeg wakker en aangezien ik de laatste 2 dagen heel veel pijn aan mijn linkerarm had, ben ik blij dat het nu wat beter aan voelt. Misschien wat verkeerd gelegen of een spiertje verrekt, maar het was niet erg plezierig dat kan ik je wel vertellen. Vanmiddag gaan we met z’n allen naar een Japans restaurant en ook dat zal weer een hele belevenis zijn. De tijd gaat dan ook erg snel en is het ook al weer zover om aan de koffers te gaan denken.

Veel liefs, Ria en Willem

It is Sunday already again and it's all going so fast. We are one week with Patricia in Grand Rapids already again. Tuesday we will fly home, I think it even will be okay though. We are one month on the road now and I think to be back at home in our own rhythm it will be all right also. We arrived Sunday in Grand Rapids and then it was just the feeling of coming home again. We did meet David, Valerie and the children immediately and we actually have met them the rest of the week or almost every day of this week. Monday we went to the Grand Rapids Public Museum all together and it was fun. Tuesday before we went to Scottville, we did go to Flowerland a big garden center. Patricia did have her birthday on May 18th and we did get some beautiful flower baskets and a beautiful lilac tree. Last year, my Dad said that I had to give plants and flowers to Patricia and Mom DeMeester, by that I told him I would do so during our stay. Papa, you can be satisfied, because we picked out for Mom some beautiful roses and she was also very happy with it. The car was really full of flowers and plants in various scents and colors. Along the way we visited David and Valerie's house for Willem to show. It's a beautiful house in a big area, which is something not always to be useful, but they live really beautiful. In the afternoon we went to Mom in Scottville and also Suanne was around. It was great to see my American Mom, 82 years and having a bad cough, but great to be there also feeling come home again. There is in about 2 weeks a great event for the Cancer Society to raise money and they run it at that time with some bags with a light in it. These paper bags filled with a light are all decorated and set with the name of someone who is deceased by cancer. That is the name of Ray DeMeester, my American Dad. It was a special something to be creative again this way and we really had lots of fun. In the evening we had great steaks on the grill and with Mom’s delicious potato salad it was really yummy. It was really celebrating a birthday because that day Patricia did get a very tasty birthday cake. Suanne did get us both a beautiful wind charm and for sure we were very pleased and happy with this present. The next day after breakfast we went to the cemetery with some other beautiful flowers for Dad and Katie to put down on their graves. We also went to Eagle Express, Patricia's brother Al had unfortunately a meeting so that we didn’t meet him this time again. But he has nice trucks and we looked if there might be one open. So just to make some sneaky pictures and Willem behaved very well. In the afternoon we had to be back in Grand Rapids in time, because Patricia was supposed to be there with the food truck. It is a truck full of food that could be distributed to all the needy, from apples to potatoes, from milk to bread and many other things. Something like in the Netherlands we call it the food bank. Greg had to work for a while, Brian had to go to school, so we were here on our own. It isn’t really not too bad and Willem has been mowing the grass. That is something that always is on his program being here and it's really a big piece of lawn around the house, so Willem has been busy for a while. And so what did I do? I don’t even remember it myself, just relax and hanging out. The next day it was already Thursday, my big day had arrived because I was scrapbook shopping. Oh, how nice all the scrapbook stores are here in the neighborhood, but to see all these shops on one day it is far too busy. A big job and yes we did it, but you know at that moment I really did not know what I wanted exactly. We did Outlet, Michaels, Jo-Ann's, Hobby Lobby and finally PAGES IN TIME (thanks Valerie). A great store of 3500 square meters to just scrap stuff. I've just behaved very neatly I think, because what I bought wasn’t really so bad. I've sometimes had much more with me as I do hear Johan his comment. I'd really like to have some more paper, but I have to be careful about the weight of the suitcases to take home (there should be as well a package to be sent home). Patricia was the babysitter for that day for Veda and the gentlemen took Sylvia under their wings. They went to the Zoo and in the afternoon they did put the lilac tree on a beautiful spot. Patricia brought Sylvia and Veda back to David’s home. After Greg and Willem were played out with the fireworks and exercises with hand grenades, there were a few nice steaks on the grill again. For me it was a very busy day and that evening I really was exhausted. The next day Greg and Willem went to Newaygo to meet David for beer brewing. Patricia, Valerie, Veda and I went to Holland, Michigan to meet Valerie's mother and sister. Stephanie has a loving son Dax, which is one week older than Veda. But Dax being born too late and Veda born too early it is really a big difference to see both babies together. It was really fun and nice to see all of them. In the evening there was an international poker game here in the house, the men always have a lot of fun with it and I went downstairs to watch some television. It was also nice to already have the final season episodes of Ghost Whisperer and Medium seen. Willem was also playing poker but at a given moment it was over, then it's all going too fast for him. Yesterday May 22 there were family pictures on the program. We all went to Steve Piedt, a photographer with a studio at home with his wife Barb and daughter Hannah, who have done their best to get us all as neat as possible for the picture. That is a big thing, especially with two kids and I'm curious how the photos will be. Later David, Valerie and the kids went home. We did do some shopping and afterwards we went to the Mongolian BBQ to get a delicious meal.
Today is already Sunday May 23 and we had to sleep in this morning. Not for me of course not, so I woke up early again and having the last two days a lot of pain to my left arm, but I am glad I’m feeling much better now. Maybe I’ve been laying down the wrong way or a strained muscle, but it was not very pleasant I can tell you. This afternoon we all are going to a Japanese restaurant and that will be a whole special experience again like always. Time goes very quickly and tomorrow it is already time for packing the luggage again.

Weer in Grand Rapids, Michigan

Hallo allemaal,

Vrijdag 14 mei zijn we uiteindelijk in Los Angeles weer van boord gegaan. We hebben een geweldige cruise gehad en is het zeker voor herhaling vatbaar.
De douane kostte heel veel tijd en ik ben blij dat wij op dat moment geen vliegtuig hoefden te halen. Sommigen stonden om kwart voor 10 nog in de rij, op z'n minst was het nog een half uur rijden naar het vliegveld van Los Angeles en tsja als je vliegtuig dan om 11 uur zou moeten vertrekken, dan zou ik het toch wel knap benauwd gehad hebben. Wij hadden in ieder geval voor 2 nachten in Los Angeles een hotel geboekt, wij hebben ons naar het vliegveld laten brengen, zodat de taxibus van het hotel ons daar op zou kunnen halen. We kwamen dus aardig op tijd aan en hadden we de hele middag nog voor ons zelf. We zijn toen op aanraden van de buschauffeur met de gewone bus naar Santa Monica geweest.
Santa Monica is het einde van Route66 en was leuk om te zien. Het is een badplaats met een heel beroemde Santa Monica Pier met achtbaan, een Santa Monica Boulevard met erg leuke winkels en veel andere activiteiten. We hebben er een aantal uren door kunnen brengen, maar het was fris en dat was niet bevorderlijk voor het geluid van een schorre kikker wat ik uit kon brengen. De sufferds zoals wij dan ook kunnen zijn waren dan ook erg overmoedig zonder jas de deur uitgegaan. We hebben 's middags daar ook gegeten en zijn we later dan weer met de bus naar het hotel terug gegaan. We waren 's morgens vanaf 5 uur al op, dus 's avonds hadden we niet veel puf meer en zijn we in het hotel gebleven om op tijd te gaan slapen. Men had ons geattendeerd op een excursie die we de volgende dag zouden kunnen nemen om LA te gaan zien. Dat wilden we natuurlijk wel, lekker toeristisch maar dan zagen we tenminste wel weer heel veel dingen van zo'n grote stad. We gingen de hele dag met een klein busje op stap met mensen uit Australie, Philipijnen, Engelsen en was het ook nu weer een heel gemeleerd gezelschap te noemen.
Als eerste deden we Venice Beach aan, een prachtig strand wat heel erg bekend staat voor de surfers en waar de serie Baywatch dan ook opgenomen is. Pamela Anderson hebben we niet kunnen zien, wij zijn dan ook verder geen surfers, maar de serie kennen we dan wel. Daarna deden we Santa Monica ook weer aan, maar daar waren we gisteren dan al op eigen gelegenheid geweest. Vervolgens zijn we dan (soms wel allemaal in een rap tempo) naar gereden en dat is echt allemaal heel luxe te noemen daar. Ook echt zoals je het daar in de films ziet met winkels, waar ik me denk ik niet zou durven te vertonen. Je gaat in ieder geval met de tour er snel door heen en was het niet gemakkelijk om foto's te maken. Daarna zijn we richting Hollywood gereden, Ja hoor HET Hollywood waar alles kan.
Waar je DarthVader van StarWars ziet lopen, Batman en Spiderman, zelfs Elvis en Michael Jackson zijn nog aanwezig. Natuurlijk is het een business op zichzelf daar om met een beroemdheid op de foto te komen en tsjee druk dat het daar was. Het was leuk om daar ook werkelijk al de sterren te zien, ach de beroemdste van John Wayne hebben wij natuurlijk gemist, maar Robbie Williams en Barbara Streisand of Tom Selleck en Sharon Stone en al die andere voor ons onbekende namen waren wel grappig om te zien. Ik was aardig trots op die van Barbara Streisand, dat ik die niet gemist had, maar de chauffeur vond dat maar niks, hij schijnt wel aardig wat beroemdheden tegen gekomen te zijn en zij was dus klaarblijkelijk niet een favoriet.
We zijn nog naar diverse andere belangrijke bezienswaardigheden geweest zoals het bekende Walt Disney Theater, China Town en Olivera Street. Het was echt leuk om al deze highlights van zo'n grote stad te kunnen zien, ook al was het op 1 dag en werkelijk in een sneltreinvaart.

's Avonds zijn we na het diner tijdig het bed in gedoken. De volgende dag ging de wekker al weer om 5 uur, omdat we om 8 uur al weer zouden gaan vliegen.
Het is werkelijk allemaal weer prima gegaan en via een erg korte tussenstop in Minneapolis zijn we 's middags om 16.50 uur in Grand Rapids aangekomen. Patricia en Greg stonden ons gelukkig op te wachten en was ik blij dat ik de juiste tijd door had gegeven van onze aankomst. In eerste instantie zouden we veel later aankomen, maar dat was gewijzigd en hadden we dat klaarblijkelijk vergeten door te geven. Het was in ieder geval weer een gevoel van thuiskomen en het voelde dan ook echt geweldig. Even later kwamen David en Valerie dan ook met de 2 kleine meidjes en oei bij Sylvia was het even de kat uit de boom kijken, maar was het al gauw goed. Sylvia is nu 19 maanden en echt een lekker ding. Veda is een lekker klein moppie van bijna 4 maanden en ik ben blij dat ik ze nu weer eens zien kan.
Op dit moment is het nu wat Nederlandse tijd betreft 12 uur in de middag en hier is het 6 uur in de morgen. Ik kon niet goed slapen en ben ik maar wat met mijn blog gaan schrijven van de afgelopen dagen. Gisteren zijn we dan naar het museum geweest, vandaag 18 mei is Patricia jarig en gaan we naar Scotville toe en heb ik dus werkelijk nog veel meer te schrijven.





Ik ga nu toch nog maar weer even op bed liggen en eventjes te gaan slapen, want het is zo 8 uur dat we het bed uit moeten denk ik.
De rest horen jullie dan wel weer.
Groetjes, Ria en Willem

de laatste dagen

Het is vandaag 13 mei en we hebben vandaag weer een dag op zee, het is ook de laatste zeedag al weer en alles moet al weer in gereedheid gebracht worden om morgen het schip te verlaten. Koffers zijn weer gepakt, douanepapieren klaarmaken en dan stappen we morgen in Los Angeles alweer van boord. Tsjee 16 dagen cruisen wat klinkt dat dan erg lang, maar wat is dat supersnel gegaan en wat hebben we genoten om dat alles zo een keer mee te maken. Het leven op zo’n schip is heel apart en je maakt heel veel nieuwe dingen mee,
alles heel relaxed en heerlijk om tot rust te komen.
We zijn met ons hoofdstuk van Mexico begonnen. Op 9 mei was het Moederdag en na een ontbijtje op bed met een wat ruwere zee, zijn we ’s middags met een excursie in Huatulco geweest, dat is een van de nieuwste opkomende badplaatsen van Mexico, dus weinig historie. Het was erg warm en de airco in de bus deed het niet zo goed, dus het was even afzien. We hebben een Artisian craft-shop bezocht met uitleg hoe ze de authentieke Mexicaanse stoffen maken en konden we even in het stadje rondlopen.
Later zijn we naar een restaurant gegaan om Mexicaans eten te krijgen zoals Tamales, Mole, Encheladas (of hoe je het ook schrijven moet) en natuurlijk dan ook Mexicaans bier voor Willem. ’s Avonds was er een bijzonder leuke show door de bemanning gemaakt en was dat een heel spektakel. Normaal gesproken dus altijd een fotocamera bij ons, maar op dat moment dus niet en dat was erg jammer, want dat was echt een feestje op zichzelf. We zijn richting Acapulco gevaren en daar zijn we dan ’s morgens om 7 uur weer aangekomen. Na het ontbijt stonden we al om 9.15 uur aan wal om met de bus naar de Cliff-divers te gaan.



Dat was ook een heel bijzonder iets om dat te zien, ze duiken echt van een hele hoogte af, ze schijnen daar dan ook veel mee te verdienen. Dat is in ieder geval wel iets wat het dubbel en dwars waard is, want ik vraag me wel een beetje af of het niet een aanslag op je lijf is als je dat zo vaak doet. We hebben ook nog een rondrit gemaakt met wat sightseeing langs de bekende hotels in Acapulco, daar staan er dus echt heel veel van en is er veel in aanbouw, ook de huizen van Oprah Winfrey en Sylvester Stallone staan hier klaarblijkelijk. We zijn uiteindelijk in de stad zelf beland. Wij hebben altijd de 2e zondag in Mei dan Moederdag, maar in Mexico is het dus altijd op 10 Mei Moederdag en is het zelfs een nationale feestdag, alle kantoren en zo zijn dus gewoon gesloten. Maar al het volk liep op straat en was het gewoon een groot feest, ook hier natuurlijk heel heel veel kraampjes en kooplui die hun waar aan je willen slijten. Nadat we weer aan boord gekomen zijn, was er een folkloristische show en dat was ook bijzonder om dat nog te zien. We zijn aan boord hier uiteindelijk met 10 Nederlanders en nog een stel uit Canada van Nederlandse afkomst. Wij kenden dan 6 Nederlanders wel vanaf het begin, maar de rest hadden we dan nog niet ontmoet. Zij hadden dan al wel met de anderen kennis gemaakt en hebben de Canadezen het uiteindelijk geregeld dat we met 12 personen gezamenlijk diner zouden hebben. Het was erg gezellig en het enige Nederlandse bemanningslid Boukje Bijlsma kwam ook nog een poosje bij ons aan tafel babbelen. Na het diner zijn we nog naar het dek gelopen, want daar was een groot gezellig feest aan de gang met nog weer een buffet. Mmm ik heb me maar aan een bordje met fruit gehouden, heerlijk is dat altijd zo’n lekker stuk ananas en meloen en weet ik nog wat niet meer. Ze maken hier in ieder geval bijzonder veel werk van het eten.
De volgende dag hadden we weer een dag op zee en een aantal dagen geleden had ik een verzoek ingediend of Willem soms de brug bezoeken mocht. Uiteindelijk blijkt achteraf dat we zeker wel eerst door de veiligheidsdienst van het schip gecontroleerd zijn en hebben we van de kapitein een persoonlijke uitnodiging gekregen om de brug te bezoeken. Hij was er zelf wel niet, maar het was reuze interessant om het daar zo eens te zien. De rest van de dag hebben we gewoon lekker relaxed op het achterdek gelegen, gelezen en ook was het gewoon heerlijk om op het eigen balkonnetje te liggen met een bakje thee en wat lekkere koekjes er bij natuurlijk. Op zichzelf hebben we een lekker kleurtje, maar ik ben behoorlijk aan het vervellen dus ja ik weet niet hoe lang dat mooie kleurtje er op blijft zitten. Gisteren zijn we in Cabo San Lucas gekomen en hebben we weer een excursie gehad. Er was daar een mooie rotsenpartij met een zeehonden en pelikanenkolonie, we zijn er met een catamarang naar toe gevaren en dat was ook weer een hele belevenis te noemen. Dit stadje is ook weer een badplaats in opkomst en dat is dan ook eigenlijk wel weer jammer te noemen, want de nieuwbouw schiet de grond uit en geeft wel weer een aanslag op de bestaande natuur. Maar ja Mexico en dit soort plaatsen moet het toch wel echt van het toerisme hebben. Vervolgens zijn we met een klein busje naar een ander mooi uitkijkpunt gereden, het weer was prachtig en hebben we even later ook daar in het stadje nog rondgelopen. Toen we weer aan boord waren, heb ik heerlijk nog een poos op het balkon gezeten, maar ja op een gegeven ogenblik werd het toch echt een stuk frisser dan we gewend zijn. Gisteravond nog even naar het Casino geweest en hebben we later nog een leuke show gezien, later nog weer een heel spektakel met een feestje van de bediening en ja toen waren we het zat. We zijn naar de hut toe gegaan en hebben we weer de kapitein gemist. Entertainment is hier te kust en te keur, men regelt hier erg veel en kom je tijd te kort om alles te doen en te zien.
Dan is het weer het laatste dagje om alles te regelen, we hebben vandaag niet veel buiten kunnen zitten want er stond echt een koude wind en 29 graden of 16 graden is echt een verschil van een beste jas of lange broek.
Ik zal straks nog wat foto’s proberen te plaatsen en het nog in het Engels te vertalen, maar ik weet niet of ik daar nog genoeg minuten voor heb. Anders komt dat dan morgen wel weer als we gewoon in het hotel zitten.
Veel liefs, Ria en Willem

I’ll try to fill in some pictures or translate this message, but I’m not sure if it will work out with the minutes I’ll still do have avaible for Internet. Otherwise, I’ll manage it tomorrow while we are in the hotel again.
Love, Ria and Willem

Tsjee, wat is het toch eigenlijk een decadent luxe leventje wat we zo aan boord hebben. We waren vanmorgen lekker laat, misschien dat ik nu eindelijk aan het tijdsverschil begin te wennen en heb ik eerst heerlijk op ons balkon een boekje gelezen, terwijl Willem nog wat verder slapen kon. Daarna was er een Port & Shopping presentatie (lees verkooppresentatie) van de komende havens en ach wie diamanten en juwelen wil kopen schijnt dan wel goed te zitten. Er is ook een merk met werkelijk prachtige tassen van $ 300,00, maar ik hou het dan wel bij T-shirts voor Willem en voor mij dan een lekker luchtje voor Moederdag (ook al ben ik zijn moeder niet zegt Willem)! Dus na een erg laat ontbijt wat we dan maar een brunch zullen noemen, zitten we dus nu op het achterdek. Willem pal in de zon

en ik met mijn laptop in de schaduw. Het is werkelijk goed toeven hier, met een stralende (lees hete) zon en toch wel wat aardige golven. Het is vandaag al weer 9 mei en we hebben vandaag weer een dag op zee, dat betekend dus gewoon niets doen en verder relaxen. Ik vind zo’n dag rust heerlijk, want ook al is je ruimte beperkt aan boord, je loopt toch wel hele einden op het schip en je ziet elke keer weer wat nieuws. Er is ook heel veel te doen op zo’n schip, van knutseluurtje, breien en haakontmoeting tot Veteranenmeeting, van bridge of fotocursussen of bingo tot ik weet niet wat. Ik ben trouwens nu al aan mijn 3e boek van hier uit de bibliotheek bezig , Mary Higgins Clark en Carol Higgins Clark zijn bijzonder goed in het Engels te lezen natuurlijk. Ik heb er zelf verschillende van thuis, maar de bibliotheek is hier goed gevuld. We varen nu in de Pacific en de zee is nu wat ruwer, we zitten dus echt al weer over de helft van de reis.

Het is echt allemaal prachtig en we zien zo ontzettend veel. Voor Willem zijn er nu weinig schepen te zien op deze weidse vlakte en is hij nu zonnenbadend maar weer in slaap gevallen, ik hou het dan wel lekker bij schaduw om mijn verhaaltje te typen. Jammer hoor, dat ik hier niet kan Skypen, maar ik kan nu dan weer mijn blog schrijven over de laatste paar dagen. Namelijk de passage door het Panama Kanaal, daar is deze reis dan ook helemaal op gespitst natuurlijk en het was ook echt een machtige belevenis om er door heen te varen. Helemaal om toch dan ook nog contact te houden met thuis, waar iedereen de webcam’s in de gaten hield van de verschillende sluizen. Herman heeft prachtige afdrukken gemaakt en bedankt daarvoor, want je bent niet zomaar deze passage door en kostte het echt uren om ons in de gaten te proberen te houden.. Op Lake Gatun hebben we dan ook nog verschillende uren stil gelegen, het leek wel het middelpunt en verzamelplaats van de schepen die ook onze kant opgingen. Daarbij was het dan erg jammer dat er dus bij de laatste sluis Miraflores waar ook de webcams hingen, net een groot containerschip ons voor was en die kwam dan in de linkersluis te liggen, dus veel beter zichtbaar dan ons schip in de rechtersluis. Ze zijn dus nu ook een nieuwe doorgang aan het maken en in 2014 moet dat klaar zijn als het Panama Canal dan ook 100 jaar bestaat. Een cruise door het Panama Canal is dan prijzig, maar weet je dat de rederij dus ook $ 330.000,00 voor een doorvaart moet betalen!! Men heeft natuurlijk dan ook echt hier een monopoliepositie wat prijzen betreft, want anders kost het 25 dagen om er omheen te varen. Maar om helemaal het kanaal door te gaan is echt een spektakel en je ziet zo onzettend veel scheepvaart hier, dat Willem ook maar aan het foto’s maken bleef en hij heeft er die dag wel tegen de 500 gemaakt. ’s Avonds zijn we in Puertamador voor anker gegaan en in de verte zag je dan Panama City, dat is dan ook echt een metropole met heel veel hoogbouw, maar zijn we een eind er vanaf in de haven buitengaats (of hoe je het ook noemt) gebleven.

De volgende dag zijn we met tenderboten aan wal gegaan en hadden we weer een tour.
Dat is hier ook allemaal perfect geregeld en ben ik blij dat we dat allemaal thuis al besproken hadden. Veel mensen zijn naar Panama City gegaan, maar het is hier echt gedurig heel warm, dat ik niet graag in een stad had willen zijn. Die dag zijn we weer met de bus gaan rijden richting Lake Gatun en hebben wij dan weer een boottochtje gemaakt.

Het weer was daarvoor subliem en was het gewoon weer perfect. We hebben aapjes gezien, leguanen, babykrokodillen met een wakende moeder er achter en op dat meer varen was gewoon lekker.


Rond het middaguur waren we weer bij de Miraflores sluizen aangekomen en ach ja je kan niet alles hebben, maar op dat moment kwam er geen boot doorheen. We hebben nog wel even heel duidelijk naar de webcam gezwaaid. Later op de boot weer aangekomen, is het dan altijd weer wat zwemmen en een ijsje of wat eten. Hier in het theater was een komediant met zijn show, hij is klaarblijkelijk wel erg bekend en het was ook voor ons als Nederlander grappig te noemen. Want ja als Hollander versta je dan niet altijd de belangrijkste puntjes van een Engelse grap. Ik ben wel het gevoel van de dagen een beetje kwijt, want ik moet steeds heel goed na denken wat en wanneer wij iets gedaan hebben. Op 6 mei hadden we dan een dag op zee om richting Costa Rica, Puntarenas te gaan, het schip heeft niet zo snel gevaren maar het was gewoon ook toen weer een lekker relaxed dagje. Ik voel me zelf over het algemeen weer goed, dat kan ook niet anders met zo’n hele lading medicijnen, maar ik moet er niet aan denken dat ik zoveel plezier had moeten missen en wat het voor Willem zou zijn dat we het niet allemaal met z’n tweetjes zouden kunnen doen. Zo’n dagje je op zee is dan niets doen, boekje lezen, eten, niets doen, rondje lopen, zonnen, niets doen, eten, zwemmen en tot rust komen. Ook op deze avond was het weer theater met een buikspreker en dezelfde komediant van de dag daarvoor. Dat laatste is dan niet erg, want hij maakte het gewoon weer wat anders. Gisteren op 7 mei zijn we dan de binnenlanden van Costa Rica in gegaan om een

koffieplantage te kunnen bezoeken. Allemaal bijzonder interessant en vooral ook wat je dan van het land te weten komt met de gidsen die zoveel te vertellen hebben, zoals een bezoek aan een mooie kerk met een prachtig park vlakbij, waar je weer verschillende leguanen ziet loslopen in de natuur. Vervolgens komen we dan ook weer bij een Orchideeën kwekerij

en zie je heel veel van de natuur als je weer met de heerlijke airco-bus naar het schip toe gaat. Het schip vertrok nog niet zo snel en zijn we nog even de wal op geweest waar heel veel kraampjes stonden met allemaal souvenirs. Dat is wel erg veel natuurlijk wat ze je hier aanbieden in deze omgeving. Voordat je het weet dan ben je omringd met allemaal straatverkopers die van alles aan te bieden hebben, petjes en drinken, sieraden en prullen. Gisteravond dan weer een prachtige show gezien met zang en dans van Adrian Zmed. Hihi nog nooit van gehoord en die man moet toch bekend zijn, ja voor al die Amerikanen denk ik. Toch toen hij bepaalde stukken liet zien waar hij dan in gespeeld had, zeiden we ja die kennen we inderdaad dan wel.
Vandaag dan weer een dagje zee en nietsdoen, richting Huatulco voor morgen en Acapulco voor overmorgen. Voor elke haven hebben we dan wel een tour en morgen Mexico lijkt me dan weer heel bijzonder. Dan hebben we weer een dagje zee richting Cabo San Lucas, Mexico en oei dan is het einde van onze cruise al weer bijna in zicht.
Nu eerst nog even een stuk in het Engels vertalen en dan probeer ik het vanavond weer met foto’s op mijn blog te zetten.

Hasta la vista, Ria en Willem

This is a real luxury and decadent life on a cruiseship. This morning I awoke late, so I think there is some getting use to the timedifference. Willem slept some longer and I was reading a book on the balcony. After that we brunched, because before breakfast we had a Port & Shop meeting for the coming ports in Mexico. But the chance to buy so many jewelry or handbags of $ 300,00 is not for me. We’ll stay with some t-shirts and a nice eaudetoilette for me, because tomorrow it is Mothersday ofcourse (although Willem says I’m not his mother). Now we are sitting on the deck on the back, Willem is getting a nap and a lot of suntan, I’m writing on my laptop for my blog and it all feels wonderfull. Lots of hot sun and some pretty waves, but really enjoyable. It is May 9th already and time is really going fast. We had some great and spectacular days in the Panama Canal where it takes several hours to pass it through. There is a webcam standing on a couple of places and Herman has been checking us and he made some beautifull pictures at the computer. It was really a lot of fun with many ships, so Willem took about 500 pictures that day. The next day May 5th we went back by bus to Lake Gatun again on an eco-cruise by a little boat to see monkeys, baby crocodiles and a protective crocodile mother on the background, some inguana’s and it was really a lovely day. Later on we went to Miraflores Locks again, but at that time no ship was passing through. May 6th we had a day on see going to Puntarenas in Costa Rica. Having a time on see it is just great with a lot of rest and food and doing things and shows and drinks. Some comediants are known well for the Americans ofcourse, but it was really good to understand for us Dutch folks also. Ok missing one or two points on jokes, but it was really fun. May 7th there was Costa Rica and we did have a wonderfull tour to a coffee plantation, Orchid farm and the country side of Costa Rica by bus. So a bus with airconditioning is perfect with this weather, because it is really warm outthere. Yesterday we were having a show with Adrian Zmed and we did have a lot of fun, because it really was a good show. Today we were doing nothing, just relax and get some rest. We are arriving in Mexico tomorrow for Huatulco, the day after in Acapulco and than we have a day at see again going to Cabo San Lucas.
Because of all the medicine I did get from the Medical Center, I’m very happy to feel so much better again. I felt terrible and I also felt terrible knowing I maybe couldn’t do things together with Willem on this trip, the cruise where we have been looking forwards such a long time. So, my story is translated in English now. At least most of it, forgive me in Dutch is longer, but I have to finish it now to make it on my blog with some pictures to it.
Love, Ria and Willem

29 april was het voor ons de dag om in te schepen en moesten wij om 11 uur uitchecken bij het hotel. We hebben het eerst even lekker rustig aan gedaan en nadat we de koffers in bewaring hadden gegeven, zijn we nog maar even een wandeling gaan maken, omdat Willem het schip had zien liggen vanuit de hotelkamer. Maar ja even een wandeling was toch wel weer een hele tippel en de zon scheen weer dusdanig dat het gewoon weer erg warm was met het lopen. Toch was het een mooi gezicht om op de brug daar te staan en het schip te zien liggen, in het besef dat wij daar dan op zouden gaan. Om 1 uur waren we weer terug in het hotel en werden we naar de haven PORT EVERGLADES gebracht om in te checken.



Dat liep heel erg voorspoedig en weldra waren we in onze hut. Onze hut is piccobello en het hele schip is geweldig. Volop eten en drinken en bediening die voor je vliegt, van allerlei nationaliteiten. Philipijnen, Georgie, Rusland, Roemenie en noem maar op. We hebben eten in een restaurant, waar we elk moment dan ook terecht kunnen en daar kan je dan wel op een tafel voor 2 wachten maar ook gezamenlijk een tafel en die eerste avond zaten we dan met een Argentijns echtpaar (mmm, zij was niet zo te spreken over Maxima) en een Amerikaans echtpaar Zo komt je heel vaak in gesprek met veel verschillende mensen. Terwijl je in een ander restaurant om 5.50 en om 8.00 bijvoorbeeld kunt eten, maar daar hebben wij dan niet voor gekozen. Er is hier ook een buffetrestaurant, voor ontbijt, lunch en diner.



Met werkelijk van alles en bijvoorbeeld heerlijke broodjes en heerlijke stukjes gebak en heerlijk vers fruit. Ik zou hier echt dicht kunnen groeien, dus ik hou het echt wel in de gaten. Maar voor tussen de middag kan je ook kiezen voor een hotdog of een hamburger of een stuk pizza. Nou ja voor tussen de middag? Je kan dat op elk moment van de dag krijgen.



We hebben nog wel steeds veel last van het tijdsverschil en zijn we ‘s morgens erg vroeg wakker. Internet is niet gratis en hebben we een 250 minuten moeten kopen. Skype kan ik klaarblijkelijk helemaal niet aan boord krijgen, dus dat is wel erg jammer. Aan boord is het goed toeven, airco is hier dan ook echt wel nodig, want ‘s morgens is het werkelijk waar op het balkon gewoon al 28/29 graden terwijl het dus nog donker is. We hebben wel tijden gehad dat er meer deining is, maar over het algemeen is het goed te doen. Zeeziek zal je denk ik op zo’n groot schip niet kunnen worden. We hebben de eerste paar dagen dan op zee doorgebracht, echt een weidse vlakte maar wel heel spectaculair. Je loopt echt hele afstanden op het schip, we zitten achteraan en je kan waar je wilt gewoon naar toe. Theater en shows, barretjes, bibliotheek, het Atrium is volgens mij het middelpunt en winkeltjes. Ook overal plekjes waar je gewoon kan zitten en lekker naar de mensen kijken, want oh wat loopt er een volk toch rond.
Op 2 mei zijn we bij Aruba aan gekomen, het was leuk om eindelijk even contact met thuis te hebben, want de telefoon doet het verder nergens.



We hadden die dag een excursie geboekt en zijn we met een luxe bus het eiland rond gereden. Dan zie je echt heel veel en op het laatst was het dan dat je nog een uur op het strand kon blijven. Tsjee, wat was het op Aruba toch warm. Ze hebben een orkaan gehad en deze warmte was zelfs voor Aruba te warm, maar ik had het op dat moment niet meer en zijn we niet naar het strand maar naar Oranjestad zelf gegaan.



’s Middags weer aan boord en gingen we op weg naar Carthagena, Columbia.




Achteraf denk ik dat ik op dat moment al ziek geweest ben en ben ik het bed in gedoken. Na een voor mij erg slechte nacht zijn we ’s morgens erg vroeg het bed uit gegaan en hebben we 2 rondjes om het schip gelopen. Er is echt een hele route over een dek en daar zie je heel wat wandelaars op de vroege ochtend. Uiteindelijk zijn we deze dag 3 mei dan nog wel met de tour in Carthagena mee geweest. Maar ook hier was het erg drukkend warm en ben ik heel veel in de bus blijven zitten waar tenminste ook de airco draaide. Jammer van de mooie rondrit, een fort bezoeken redde ik bijvoorbeeld echt niet, want dat was erg klimmen en je zag dat het toch allemaal echt een andere cultuur is met heel veel (soms opdringerige) straatverkopers. Het tourisme is een belangrijk iets in Carthagena. Nadat we weer aan boord gegaan zijn, ben ik dus weer het bed in gegaan en uiteindelijk bij de Medische dienst beland, ja ik had ook weer eens wat. Het bleek dat ik erg hoge koorts had (39.3) en een fikse keel en oorontsteking. Ze hebben me aan het infuus gelegd en even een stoot medicijnen gegeven om de koorts naar beneden te krijgen. Dat heeft gelukkig geholpen om me echt een stuk beter te laten voelen.
Voor zover de berichtgeving tot aan het Panama Canal. De reis is tot op heden gewoon heel bijzonder en is het allemaal een hele ervaring.
Groetjes, Ria en Willem

April 29th it was the day to get aboard. Before checking out of the hotel we had a lazy morning and after getting the suitcases on hold, we did walk to a bridge because at the hotel Willem saw the ship has arrived. It was a walk not so long, but it was hot. It was a great view to see the ship in the harbor and at 1 we had to check in. Our cabin is wonderfull, the whole ship is wonderfull and with a great service. Enough food, lots of drinks and cakes and fruit and what ever you want, the people are flying for you with so much kindness. They are coming from everywhere, Philipines, Russia, Oekrain and so many different countries. During the whole day you can get hotdogs, pizza’s or burgers all with fries. And the pies and cakes and fresh fruit, it is all so yummie and I really have to watch it otherwise I’m growing so much I suppose. We choosed the anytime dining, so we are walking around the ship a lot with doing what we like to do by ourselves. Several times share a table and talking to Americans, people from Argentina, Canada so many people from everywhere.
In the morning when the sun has just got up, it is already 28 or 29 degrees Celsius, so really warm and I enjoy my balcony by than. Just as being such a big ship, I hardly notice being on a ship so I think being seesick wouldn’t be any problem for me.
May 2nd we have been to Aruba for a very nice tour around this Dutch Island. It was very hot out there, because it was shortly after a hurricane. Afterwards I got really sick, thinking having a fever, pain in my ears, throat, my whole body and having a very bad night. The next day we were in Carthagena, Columbia and we were having a tour again, but because of feeling terrible I stayed in the airco-bus a lot. When we got on the ship again we later on went to the Medical Center and it seemed I had a very high fever (39.3 C) and they got me on IV with a lot of medicine. That helped me a lot and with other antibiotics I’m well on my feet again. Willem is also coughing, but it is so warm outside and with airco inside it is no wonder.
So far this going on to the Panama Canal, it is all very special and a wonderfull experience.
Love, Ria and Willem